Հարցազրույց վանաձորցի երգիչ Մհեր Բեկչյանի հետ

<Կյանքիս ամենավ երգը դեռ չեմ գրել…>
Գիշերը հոգնած մի փողոցով
ես քայլում եմ մենակ ու հիշում
Եվ աստղերը հեռվից շշնջում են ասես
Մի հեքիաթ հեռավոր օրերից….
Հավանաբար շատերին են ծանոթ այս երգի բառերը, սակայն քչերը գիտեն, որ երգի հեղինակը վանաձորցի երգիչ Մհեր Բեկչյանն է: <Հաճախ եմ լսում այս երգը տարբեր հավաքույթների, հանդիպումների ժամանակ: Վերջերս այն երգող աղջկան հարցրի` գիտե±ս ով է հեղինակը, պարզվեց` չգիտի… >,- պատմում է  երգիչը, ով <Գիշեր> երգը հեղինակել է 1975 թ.-ին:
    <15 տարեկան էի, երբ որոշեցի կիթառ նվագել: Երաժշտական դպրոց չեմ հաճախել. ընկերներիցս մեկն էր օգնում>,- հիշում է երգիչը:
Մեկ տարի անց, ավարտելով թիվ 1 դպրոցն ու ՀՊՃՀ-ի Վանաձորի մասնաճյուղում անհաջող հանձնելով ընդունելության քննությունները, որոշում է դիմել մանկավարժական ինստիտուտի երգարվեստի բաժին:
    <Երգարվեստի բաժնում սովորելն ինձ շատ օգնեց>,- ասում է Մ. Բեկչյանը: Ընդգրկվելով բուհում կազմավորված <Արծաթե լարեր> խմբում, հանդես է գալիս տարբեր համերգային ծրագրերով: <Եվ կիթառ էի նվագում, և երգում էի>,- ասում է նա: Սովորելու տարիներին էլ սկսում է ստեղծագործել. գրում էր և երաժշտությունը, և երգի բառերը: Շուրջ 30 երգի հեղինակ է: Դրանց մի մասը տարածում են գտնում, մի մասը` ոչ: Ամենատարածվածը թերևս <Գիշերն > է, սակայն ամենասիրելին երգչի համար եղել ու շարունակում է մնալ <Թռչուն> երգը.
    Եղել ես դու մենակ,
    Երազել կարոտով,  հավատով,
    Ու երկար սպասել,
    Կորցրել ես  կյանքում և սեր, և ընկեր
    Ընկել ես ու նորից բարձրացել…
<Սա կարծես իմ կյանքի երգը լինի. իմ կյանքն էլ է այսպես. հաճախ եմ կորցրել, բայց երբեք չեմ կոտրվել: Իմ կորուստներն ինձ ուժ են տվել առաջ գնալու համար>,- ասում է երգիչը:
    Մհերը երգել է մի քանի խմբերի կազմում: Երգել է տարբեր ոճերում, սակայն առավել հոգեհարազատը համարում է ռոքը: Վերջին 20 տարիներին ներկայանում է Վանաձորի կամերային երգչախմբի կազմում, որը նաև հոգևոր երգեր է ներկայացնում Սբ. Գր. Նարեկացի եկեղեցում: Երեխաների հետ երգեցողության պարապմունքներ է անցկացնում Գեղագիտության կենտրոնում: 
    Այսօրվա երգարվեստի մասին Մ. Բեկչյանը իր կարծիքն ունի. <Ամեն երգ երգ չէ: Այսօրվա երգարվեստում ինչ լավ բան կա, հնուց է եկած: Իսկ նորը հիմնականում լավ շոու է. փայլ, որի տակ ոչինչ չկա,- ասում է երգիչը: -Երգը պետք է անկեղծ լինի: Դրանում պետք է իրական կյանք լինի, պետք է թափանցի ունկնդրի ներաշխարհն ու փոթորկի այն>:
Երգիչը  բազում երազանքներ ունի. <Մի խաղաղ անկյուն, սեր, ջերմություն, ընտանիք…>: Իսկ նպատակներն ավելի հստակ են. <Ուզում են երգերս հավաքեմ, CD թողարկեմ: Ափսոս է, ինչի

-->± կորչի>:
    55-ամյա երգիչը թեև ափսոսալ չի սիրում, սակայն. < Եթե նորից ապրելու լինեի, ամեն ինչ այլ կերպ կանեի,- ասում է ու վերցնում կիթառը. եթե հնարավոր լիներ ջնջել ամեն ինչ ու կյանքը սկսել նորից…>:
    Մհեր Բեկչյանը համարում է, որ դեռ չի գրել իր ամենալավ երգը. <Ինձ թվում է իմ ամենալավ երգը ես դեռ պետք է գրեմ: Գուցե դա լինի կարապի երգ, բայց կլինի…>:
Իսկ հրաժեշտին հանպատրաստից ծնվում է նոր երգի մեղեդին….